Spektakle

KOBRA

KOBRA to pierwsza pełnometrażowa produkcja zespołu, a zarazem najdłużej obecnie grany spektakl, który od 25 lat wciąż przyciąga widzów. Spektakl powstał z potrzeby przypomnienia starej, telewizyjnej Kobry oraz z powodu nieobecności tego typu spektakli w teatrach. 

——————————————————————————

Historia została oparta na elementach życiorysu słynnego, londyńskiego, seryjnego mordercy Kuby Rozpruwacza. Pod koniec XIX wieku w Londynie w tajemniczych okolicznościach ktoś brutalnie zabija prostytutki. W kręgu podejrzanych znajduje się trzech znanych lekarzy oraz służący jednego z nich. Medycy przez pewien okres czasu korzystali z usług kurtyzan, a także bywali w słynnej dzielnicy lekkich obyczajów. Pewnego wieczoru każdy z nich otrzymuje tajemniczy list, odkrywający przed każdym najciemniejsze strony jego życia. W owych listach ktoś wyznacza wszystkim bohaterom spotkanie w domu jednego z nich. Podczas burzliwego wieczoru trzech przyjaciół usiłuje wytropić w swoim gronie mordercę. Sprawę pogarsza służący, który wie za dużo i czegoś się panicznie boi. Ciemne fakty z życia czterech panów zmieniają bieg podejrzeń. Czy uda się wykryć zabójcę?

FRAGMENT RECENZJI:

„Jest ich czterech – trzech lekarzy i służący. Każdy z nich dostaje list z wezwaniem na spotkanie w tym samym dniu i o tej samej porze. Dlaczego? W jednej z londyńskich dzielnic mordowane są prostytutki, brutalne morderstwa wstrząsają opinią publiczną. Lekarze są podejrzani o zabójstwa. (…) Widzowie w świat XIX-wiecznego Londynu zostali wprowadzeni przez pomalowany na olejno, smętny korytarz. Czwórka aktorów – Mikołaj Michalewicz, Marek Stembalski, Maciej Masztalski i Marcin Rewczuk – w niewielkiej sali teatralnej stworzyli gęstą(także od dymu wypalanych obficie cygar) atmosferę końca wieku i zagrożenia. Akcja toczy się wokół stołu, przy którym siedzą panowie. Każdy z nich ma jakiś ciemny rys i coś do ukrycia z przeszłości. Te zabójstwa mógł popełnić każdy. (…) Najbardziej podobała mi się jednak dbałość inscenizacyjna: listy zaadresowane pięknym charakterem pisma na starym papierze, dymiące prawdziwym cygarowym zapachem cygara. Poczułam się jak w starym Londynie, gdzie w którymś z zaułków być morze czai się na mnie Kuba Rozpruwacz…”