Absolwentka wydziału aktorstwa dramatycznego Akademii Sztuk Teatralnych we Wrocławiu oraz absolwentka psychologii na Uniwersytecie Wrocławskim. W latach 2012-2013 uczestniczyła w XI Akademii Praktyk Teatralnych w Gardzienicach a w trakcie studiów na Akademii Sztuk Teatralnych- w programie Body Constitution, organizowanym przez Instytut Grotowskiego.
Od czerwca 2017 roku związana z Teatrem Ad Spectatores we Wrocławiu, gdzie zagrała m. in. w „Rollercoasterze” i „Szalonej Lokomotywie” w reżyserii Macieja Masztalskiego, oraz w spektaklu pt. „Roast!” w reżyserii Grzegorza Grecasa. W 2019 roku zagrała w spektaklu Teatru Polskiego w Podziemiu “Książe” w reżyserii Pawła Świątka. Od ukończenia szkoły teatralnej regularnie występuje również przed kamerą (“Na Wspólnej, “Ludzie i bogowie”, “kRAJ”). Szerszej publiczności znana jest przede wszystkim z roli Czarnej w serialu fabularnym “Święty”.
Od 2013 roku prowadzi warsztaty aktorskie dla prawie wszystkich grup wiekowych- od trzyletnich przedszkolaków po zespoły teatralne dla seniorów. Współpracowała z Środowiskowymi Domami Samopomocy we Wrocławiu i Warszawie, prowadząc zajęcia aktorskie o walorze terapeutycznym dla osób doświadczających choroby psychicznej- przede wszystkim schizofrenii i depresji. Od 2014 roku prowadzi warsztaty aktorskie, filmowe i psychoedukacyjne dla dzieci i młodzieży. W latach 2017-2019 prowadziła w Lublinie Teatralną Szkołę Seniora we współpracy z Warsztatami Kultury. W ramach szkoły wyreżyserowała kilka happeningów w przestrzeni Lublina a także spektakle: „Prezydentki” na podstawie tekstu Wernera Schwaba, oraz „Starsze panie mówią: o relacjach”- spektakl będący wynikiem improwizacji uczestniczek na temat ich wspomnień, komunikacji z młodszym pokoleniem i pozycji dojrzałej kobiety we współczesnym świecie.
Od zakończenia studiów psychologicznych w 2018 roku współpracuje również z Instytutem Psychologii Uniwersytetu Wrocławskiego- jest częstym gościem na konferencjach poświęconych psychologii twórczości, prowadziła również warsztaty dla studentów psychologii pt. „To cry or not to cry- Trening emocji z wykorzystaniem elementów treningu aktorskiego”. Jej główną teatralną fascynacją jest relacja aktor-widz, próbuje szukać sposobów, na jakie można ją modyfikować i ubogacać. Podczas prowadzenia warsztatów stara się używać aktorstwa na rzecz rozwoju emocjonalnego i społecznego uczestników, budować ich pewność siebie, zachęcać do podejmowania nowych wyzwań i wyrażania siebie poprzez sztukę.
Pamela Płachtij