Północ w Breslau

Na początku lat sześćdziesiątych w pewnym mieszkaniu we Wrocławiu dochodzi do zagadkowego zajścia. W tajemniczych okolicznościach znika konkubent właścicielki. Według relacji kobiety mężczyzna nie wyszedł z łazienki gdzie szczotkował zęby przed snem. Postawiona na nogi milicja ustaliła, że ofiara nie miała zębów oraz, że fakt ten nie zdziwił zbytnio kobiety. Według jej zeznań mył zęby regularnie i zawsze wracał z toalety. Godzinę po interwencji organów ścigania, nie wraca z łazienki młody oficer, milicyjny negocjator wzywa speca od parapsychologi, pomieszczenie zostaje zamknięte. Bohaterowie rozpoczynaj podróż w przeszłość mieszkania, która okazuje się być straszna.

FRAGMENTY RECENZJI:

„…Twórcy sprawnie lawirują pomiędzy różnymi gatunkami i klimatami – od komediowych, poprzez sensacyjne, szpiegowskie, aż do kryminalnych […] Zespołowi Teatru Ad Spectatores udaje się stworzyć trudny do zdefiniowania klimat , w którym znajdziemy mnóstwo sprzeczności. Z jednej strony fabuła i sposób jej przedstawiania oscylują na granicy absurdu, z drugiej zaś celowy dobór miejsca wystawiania Północy w Breslau oraz sposób usadzenia widzów na starych, świetnie wpisujących się w czas akcji meblach sprawia, że cała ta irracjonalna podróż staje się w pewien sposób autentyczna…

Teatralia ; Katarzyna Mikołajewska- „Strasznie śmieszna historia pewnej kamienicy”

„ W naszym ulubionym teatrze premiera okazała się zręczną, nie pozbawioną zaskakujących momentów historią. Powojenny Wrocław przeplatał się z jego wcześniejszymi wersjami, surowość warunków życia czasów odbudowy kontrastowała z rozpasaną dekadencją narkotykowego fin de cieclu, przaśność przyodziewku – z wyszukaniem stroju, wyuzdanie „dziwek” – z pospolitością kobiet dobrze prowadzących się, pragnących stabilizacji życiowej […] Absurdalny humor, słowny i sytuacyjny, dobrze utrzymywał uwagę widza…

Dziennik Teatralny , Jarosław Klebaniuk „Raz lubieżne, raz zejściowe wyciąganie nóg”